We zijn nu meer dan twee weken van huis. Eerst een week Bali en inmiddels hebben we er ook al een week Australië opzitten. Door de slechte internetverbinding ben ik nu pas in de gelegenheid om weer een blog te schrijven. En ja, waar begin je dan? In die twee weken heb ik al zoveel indrukken opgedaan dat een compacte blog schrijven eigenlijk onbegonnen werk is. Let's try..
Bali, de plek waar chaos en bezinning samenkomt
Ik moet eerlijk bekennen dat we de eerste week in Bali best wel even hebben moeten wennen. Het besef dat we zo lang weg zijn van alles en iedereen begint steeds meer in te dalen. Tegelijkertijd weten we dat tijd zo snel gaat en probeer ik van alles wat ik zie met volle teugen te genieten.
Bali is indrukwekkend, vooral cultureel gezien, want we zijn al snel tot de conclusie gekomen dat wij wat natuur betreft meer van de weidse, bergachtige landschappen houden. We kijken onze ogen uit: de volledige gezinnen van 5 man op 1 scooter, benzine tanken uit vodka flessen, de manier van bouwen door middel van bamboe en gewoon op blote voeten. Terwijl wij onze ogen uitkijken besef ik ook hoe anders het in Nederland is, hoe alles is ingekaderd onder het mom van veiligheid: helm op als je op de scooter stapt, niet bellen bij het benzinestation, ellenlange checklisten in welke sector dan ook en protocollen waar je u tegen zegt.
Ik denk terug aan mijn baan in de jeugdzorg, ook met een beetje heimwee, want mijn jeugdzorghart klopt nog steeds. Wel vraag ik mij af hoe ze hier naar ons systeem zouden kijken. De lange wachtlijsten, de vele gezichten die over elk besluit even een plasje moeten doen en de focus op onveiligheid (het soms zelfs problematiseren daardoor). Tegelijkertijd merk ik dat dat systeem ook onderdeel van mij is gaan worden. Het 'oeh, kijk uit' gevoel stroomt door mijn lichaam. Wanneer ik hier een jongetje van zes in zijn eentje over die veel te drukke weg zie fietsen, met honderden scooters en auto's, gaan bij mij alle alarmbellen af. Hier is het normaal.
''Knap vind ik dat, rustig blijven in complete chaos''
Ook valt mij nog iets op in Bali, het is hier stervends druk en dat is nog zacht uitgedrukt. Een winterse donderdagochtend in de spits in Nederland is er niets bij. Toch is vrijwel iedereen relaxed, geen paniek, geen gevloek, geen gezucht. Knap vind ik dat, rustig blijven in complete chaos. Ik ben daar zelf erg slecht in, haha. Hier probeer ik mij er aan over te geven. Van de week wilden we een middagje naar Canggu. We vertrokken om 3 uur en waren er om 5 uur, terwijl onze offline maps twintig minuten had aangegeven. Ach ja, wat kan je er aan doen, zou ik mij er druk om maken? Niemand doet het, dus laat ik maar geen vreemde eend in de bijt zijn.
Nou moet ik wel zeggen dat op het oog lijkt alsof niemand het doet. Hoewel ik denk dat ik behoorlijke mensenkennis heb, lukt het mij niet om achter de gemaakte glimlach van de gemiddelde Balinees te kijken. Dat maakt ook dat ik nog niet helemaal kan wennen hier. Het sociaal wenselijke staat mij tegen. Ik mis de echtheid van de mensen hier, zonder wie dan ook te beledigen. Het zijn niet de mensen, maar de manier waarop ze de toeristen dienen. Ik kijk dan ook stiekem wel uit naar onze doorreis.
Move further to down under
Na een week Bali vertrekken we naar Cairns, waar we onze camper ophalen. De komende drie maanden zal dit ons thuis zijn, best een gek idee. Maar zodra wij in de camper rijden, op zoek naar een slaapplaats, voelen wij dat dit voor ons het ultieme gevoel van vrijheid is. Dit is waar wij zo naar hebben uitgekeken. We kijken elkaar aan en zien bij elkaar dezelfde glinstering in onze ogen. Woorden zijn niet meer nodig, we voelen hetzelfde. Het heimwee gevoel dat ik de eerste week had is dan ook snel verdwenen. Er is ruimte gekomen voor nieuwsgierigheid naar alles wat nog komen gaat.
Die nieuwsgierigheid is deze week al behoorlijk beloond. We besloten de eerste week een stukje richting het noorden te rijden om het Daintree Rainforest National Park te bezoeken. We krijgen echter al snel problemen met de camper, waardoor we genoodzaakt zijn om een nacht in de buurt te overnachten. We belanden op een camping in Ellis Beach. Een campingplaats aan het stille strand, onder de palmbomen. Het lijkt hier wel een paradijs.
Op deze camping wonen mensen. Het zijn veelal mensen zonder een vast huis. Ze reizen full-time met hun camper/caravan en soms zelfs met een tent door het land. Dan weer een paar maanden op de ene camping en dan weer een paar maanden op de andere camping. Het is een levensstijl die je veel ziet in Australië. Het klimaat maakt het mogelijk, maar al deze mensen hebben ook een persoonlijk verhaal dat hen de aanleiding heeft gegeven. We spraken Andy uit Engeland, Hans en Andy uit Duitsland, Rosemary uit Sri Lanka en Lisa en Mitchell uit Nederland. Allemaal verruilden ze hun thuisland om definitief in Australië te gaan wonen en reizen. En eigenlijk allemaal hadden ze dezelfde aanleiding: uit het 'ratrace-systeem' stappen. Het klinkt voor mij nog wat ongeloofwaardig. Wat maakt Australië dan zo anders dan Europa? Buiten het feit dat ik het gevoel heb dat de mensen meer tijd voor elkaar nemen, zie ik vooral ook een westers land, met alle gemakken van de moderne tijd. Een land waarin ook gewoon gewerkt wordt, rekeningen moeten worden betaald en kinderen naar school moeten. Ik vraag mij af waarom zoveel mensen juist in Australië wel hun rust kunnen vinden. Een mooie vraag die hopelijk in een volgend blog beantwoord kan worden.
Na onze overnachting bij Ellis Beach, krijgen wij van de garage te horen dat we verder kunnen rijden met de camper. We vertrekken naar Daintree Rainforest waar we een paar geweldige dagen hebben, dicht bij de natuur. Binnendoor rijden we terug richting Cairns. Ik kan deze route iedereen aanbevelen. Je komt zoveel verschillende facetten van Australië tegen: van het regenwoud, tot de desert, van watervallen, tot meren met krokodillen, van aboriginaldorpjes tot aan hectarelange suikerrietvelden.
Wil je meer lezen over de reis zelf en en de route die wij afleggen dan kan je ons dagelijks volgen op Polarsteps. Download de app en stuur een volgverzoek naar 'Jerry & Zanne'.
Tot slot nog wat mooie plaatjes van de afgelopen week.
Comments