Daar ben ik weer, vanuit het verre Australië. Weer een tijdje van de radar geweest en eerlijk gezegd was het heerlijk. In mijn vorige blog schreef ik over 'in het hier en nu leven' en wat voor uitdaging dat voor mij was. Inmiddels zijn we weer een aantal weken verder en lukt het mij goed moet ik zeggen! Nederland heb ik helemaal losgelaten. Nu ik dit punt bereikt heb, besef ik mij pas echt hoe goed deze reis voor mij is. Ik leer dingen loslaten. Niet alleen Nederland, maar ook bepaalde gewoontes en angsten. Zo heb ik vorige week bijvoorbeeld staan afwassen onder het gezelschap van een hele grote vogelspin (of iets wat er op leek), ga ik nu overal naar de wc hoe vies het ook is en is mijn schaamte voor mijn belabberde Engels steeds meer verdwenen.
In deze blog wil ik jullie meenemen in hoe de afgelopen weken voor ons zijn geweest. Het waren weken van keuzes maken en verrassingen.
Een week van keuzes maken en loslaten
Herken je dat? Het moment dat alles wat je helemaal had uitgedacht volledig anders dreigt te lopen. Herken je ook dat frustrerende gevoel er geen grip op te hebben? Ik ken dat gevoel heel goed. Als ubercontrol freak vond ik niks frustrerender dan mijn plan in duigen te zien vallen. Dat maakte het werk in de jeugdzorg ook zo lastig voor mij. In de jeugdzorg loopt altijd alles anders, heb je plan 1 uitgedacht, dan is er alweer zoveel veranderd dat het niet meer uitvoerbaar is. Wanneer je dan overgaat op plan 2, idem dito. Enzovoort. Het vrat mij op tot dat ik helemaal uitgeteld thuis zat. Hier leer ik langzaam loslaten en daar pluk ik de vruchten van. De afgelopen weken liep namelijk alles anders dan dat wij gepland hadden en weet je... het was eigenlijk best leuk.
Voordat wij op reis gingen hadden wij 1 ding vastgezet en dat was oud en nieuw in Sydney. Zo'n bucketlist-dingetje dat je ooit in je leven gedaan moet hebben. Maanden voor onze reis, zelfs voor dat we überhaupt het definitieve besluit om te gaan genomen hadden, boekten we al een airbnb voor deze dagen. Om er zeker van te zijn dat we een mooi plekje hadden tijdens deze super drukke periode. Waar onze hele reis in het teken stond van 'op ons af laten komen', was dit alles behalve dat. Het was gepland, we hadden er al over gefantaseerd, eigenlijk zagen we ons al helemaal zitten, kijkend naar de Harbour Bridge, terwijl er miljoenen aan vuurwerk de lucht in wordt geschoten. Maar hoeveel we dat ook voor ons zagen, tegelijkertijd hadden we te maken met de realiteit. En in die realiteit is Sydney niet de plek waar je nu wilt zijn. De bosbranden zijn insane dit jaar. Zelfs de locals, die bosbranden gewend zijn, geven aan dat ze bushfires van dit kaliber nooit eerder hebben meegemaakt. Duizenden hectaren bos zijn inmiddels al afgebrand. Afhankelijk van de wind, is de omgeving van Sydney bedolven onder een dikke grote rooklaag. Meer dan 800 woningen in de omgeving zijn al afgebrand, woningen vol met asbest gaan in vlammen op en de rook vindt zijn weg. Het is verschrikkelijk. Tot het laatste moment hebben wij gehoopt dat er een wonder zou plaatsvinden, dat wij ons plan zouden kunnen uitvoeren, gewoon zoals we bedacht hadden. Maar een week geleden, toen we in Brisbane waren, realiseerden wij ons dat het simpelweg niet verantwoord is. We besloten onze plannen om te gooien.
Waarschijnlijk zie je nu een hele gefrustreerde Zanne voor je, boos om het niet kunnen bewerkstelligen van haar plan, boos omdat ze geen grip op de situatie heeft. Maar weet je? Het voelde oké. Het voelde als loslaten en je laten leiden door de situatie. Wie weet naar wat voor mooie plek je dan gebracht wordt.
Een week vol verrassingen
En zo kwamen we ineens terecht in een week vol verrassingen. Op aanraden van een local, besloten we langs de kust in vier dagen van Brisbane naar Melbourne te rijden. In Melbourne hadden we via de app Trustedhousesitters lastminute een adres kunnen regelen waar we mochten oppassen op een huis en een kat gedurende de feestdagen. Super gaaf en toch ook stiekem wel een beetje fijn dat we de kerstdagen niet in onze camper hoeven door te brengen. We zouden Sydney tijdens de rit wel passeren, maar dat mocht geen probleem zijn. Beginnend aan een hele lang rit hadden we wat highlights uitgezocht die op de route lagen.
Op de eerste dag stopten we even bij Byron Bay, we wandelden rond de vuurtoren, spotten dolfijnen en stapten daarna onze camper weer in. We vervolgden de rit naar Port Macquarie waar we de nacht doorbrachten. Tot dan toe geen vuiltje aan de lucht (letterlijk en figuurlijk). Best bijzonder, gezien er volgens de laatste informatie meer dan honderd brandhaarden in de omgeving waren. De volgende ochtend bezochten we eerst het bekende koala hospital in Port Macquarie. Hier worden alle geredde, verbrande en gewonde koala's behandeld en opgevangen, het maakte diepe indruk. Vervolgens reden we naar een verborgen strandje (Cellito Beach) en daarna naar een prachtige swimminghole gecreëerd door de natuur (Bogey Hole). Aan het einde van dag twee stopten we nog even bij The Entrance, een kleine plaats nabij Newcastle, om de vele Pelikanen te bewonderen. We zitten op dat moment zo een 1,5 uur van Sydney vandaan. In Australië is dat heel dichtbij, haha. Nog altijd een strak blauwe lucht. Even beginnen we te twijfel aan ons besluit, hadden we niet toch gewoon Oud en Nieuw in Sydney moeten laten doorgaan? We kunnen nu niet meer terug, we moeten binnen vier dagen bij het adres in Melbourne zijn om op het huis en de kat te passen. Vier dagen en nog zo een 1000 km te gaan. We kijken elkaar aan, beginnen te lachen en weten allebei wat we denken. We starten de camper, als het nu blauw is, dan gaan we nu naar Sydney. Twee dagen de stad verkennen en dan in de laatste twee dagen doorkarren naar Melbourne. En zo gezegd zo gedaan. We hebben twee fantastische dagen in Sydney gehad.
De eerste dag was helderblauw, we hebben super mooie foto's kunnen maken van de Harbour Bridge en het Opera House, we hebben heerlijk gewandeld en gefietst door de Botanische tuin, prachtige winkelcentra bezocht en de kerstsfeer in geur en kleur kunnen proeven. Op dag twee is de wind gedraaid, de stad heeft weer die donkere rooklaag en dan weten we ook dat het goed is zo. Zeker nu het lokale nieuws aangeeft dat het de komende weken weer slechter zal gaan worden. Terwijl we onze weg naar Melbourne vervolgen rijden we door dikke rooklagen heen op weg naar de schone lucht. We hebben een goed besluit genomen, het wordt weer bevestigd. Loslaten en laten leiden, het brengt je op de mooiste plekken.
En daar zitten we dan, in een waanzinnig huis in Melbourne. Het is een architectonisch huis, met hoge schuine plafonds en grote ramen, een gang van 35 meter en een gigantische keuken. Het is hier heerlijk, we komen helemaal bij. Gisteren hebben we met kerstavond allemaal lekkere hapjes gemaakt en samen kerstfilms gekeken. Ik had verwacht iedereen heel erg te missen rond deze tijd. Thuis ben ik altijd lyrisch rond de kerstdagen, de boom kan niet groot genoeg en ik koop altijd veel te veel cadeaus. Hier is het goed zo, ik mis Nederland vandaag iets meer dan anders. Maar vertel mijzelf dat dat logisch is, het is kerst. Verdrietig ben ik niet, want als ik om mij heen kijk en mijn stralende liefde aankijk, weet ik dat ik een heel rijk mens ben. En zover weg zijn met kerst is ook wel eens goed. Het doet je beseffen hoe rijk je ook in Nederland bent. Hoeveel onwijs te gekke mensen wij om ons heen hebben en hoeveel ik van ze hou.
Fijne Kerst Allemaal!
Nog zo veel meer
Natuurlijk hebben wij nog veel meer gezien en gedaan de afgelopen weken. Wil je onze reisverslagen lezen en meer op de hoogte zijn over de inhoud van onze reis? Dan kan je ons volgen op Polarsteps. Hier in ieder geval nog wat foto's (van onder andere Fraser Island).
